Allereerst, een Mama in Control voedt haar kind(eren) op zoals zij denkt dat het goed is. Je hoeft je dus geenszins aangesproken te voelen als je dingen leest waar je misschien zelf wat minder mee bezig bent. We bespreken in dit artikel een aantal manieren van opvoeden, waar je uit kunt halen wat je zelf nodig hebt. En misschien houdt dit wel in dat je het beste van verschillende werelden combineert. Mag allemaal! Lees je mee? Wij nemen 5 opvoedstrategieën onder de loep!
Gordonmethode: duidelijke communicatie en luisteren naar het kind
De Gordonmethode is gericht op het voeren van duidelijke, respectvolle en gelijkwaardige communicatie met het kind en het goed luisteren naar hem/haar. Psycholoog Thomas Gordon ontwikkelde deze methode omdat hij zag dat veel ouders met opvoeding aan het strugglen waren. Wat hem opviel was dat dit voornamelijk werd veroorzaakt door onduidelijke communicatie tussen ouders en kinderen. Waar de ene keer de ouder in de autoritaire rol kroop, was deze op een ander moment weer toegeeflijk. Verwarrend voor beide partijen, maar voornamelijk voor het kind. Als je je kind(eren) volgens de Gordonmethode opvoedt dan is er sprake van een open communicatie waarin het respect voor elkaars mening en de behoeften van iedereen centraal staan. Zo kunnen conflicten worden opgelost op een manier waarop er geen verliezers zijn.
Integratief opvoeden: begrijpen en ondersteunen van het kind
Als we kijken naar het integratief opvoeden dan zien we dat het begrijpen en ondersteunen van het kind centraal staan. Je kijkt bijvoorbeeld niet alleen naar de eventuele gedragsproblemen die er zijn, maar ook naar het totale welzijn van het kind. Dit houdt in het emotionele, fysieke, sociale en cognitieve welzijn. Het uiteindelijk doel hiervan is dat er een gezonde en uitgebalanceerde ontwikkeling ontstaat. Ieder kind is uniek, met een eigen persoonlijkheid, uitdagingen, goede en minder goede eigenschappen. Bij het integratief opvoeden erkent men dit alles en wordt de opvoedingsstijl aangepast aan het kind. Er wordt op een holistische manier ondersteunt. Open communicatie, op een positieve manier, zorgt voor wederzijdse empathie en het hebben van begrip voor elkaar. Een andere pijler is het ontwikkelen van een goede zelfregulatie. Iedereen moet leren om emoties te kunnen herkennen en te beheersen. Moedig het kind (en vaak ook jezelf) aan om hierin te investeren. Daarnaast is het ook goed om te weten dat het bij integratief opvoeden niet alleen om de schoolse kennis gaat, maar ook zeker om de ontwikkeling van creativiteit, sociale vaardigheden en leren om kritisch te denken. Een stukje besluitvorming komt hier ook bij kijken, omdat een kind moet leren keuzes te maken en om eigen verantwoordelijkheid te kunnen nemen.
Omdenken: niet in problemen denken, maar in mogelijkheden
Als je kind lastig gedrag laat zien, dan is dat niet altijd even makkelijk. Maar wat is nou eigenlijk lastig gedrag? Het gaat vaak om iets dat jij ziet als een probleem, iets dat niet zo gaat zoals jij het graag zou willen. De kern van het omdenken in opvoeden komt erop neer dat je dit niet als een probleem ziet, maar als een mogelijkheid. Berthold Gunster, de bedenker van het ‘omdenken’ zegt hiermee eigenlijk: maak van het een probleem een feit. Het is wat het is. Een heel belangrijk uitgangspunt is vaak dat de ouder gezien wordt als de versterker, instandhouder of veroorzaker van het gedrag van een kind. Dit komt doordat de verwachtingen van de ouders vaak te groot zijn. Volgens hem werkt het een stuk beter om het gedrag van het kind te zien als een ruwe energie, welke zich op een klunzige manier uitdrukt. Mensen zijn volgens Gunster autonome wezens en vastomlijnde manieren zullen dus niet altijd even goed werken. Omdenken vergt creativiteit en houdt in dat er per situatie een strategie moet worden bedacht welke op dat moment het meest passend is. Opvoedend loslaten is hier belangrijk. We leven in het hier en nu en kinderen willen ‘nu’ dingen doen en niet leren voor ‘later’. Uiteindelijk komt het allemaal goed!
Natuurlijk Ouderschap: ontwikkeling van een goede hechtingsrelatie staat centraal
Natuurlijk Ouderschap (Attachement Parenting), is een methodiek welke is bedacht door de Amerikaanse kinderarts William Sears. Centraal staat hier dat de ontwikkeling van een goede hechtingsrelatie tussen ouder en kind belangrijk is. Jij bent als ouder degene die de échte deskundige is als het aankomt op jouw eigen kind(eren). Hiervoor is het van groot belang dat ouders en kinderen elkaar zo goed mogelijk kennen. De behoeften van het kind moeten duidelijk zijn voor de ouders en het kind moet ervan uit kunnen gaan dat de ouders altijd zullen helpen om deze behoeften te vervullen. Hechting is hetgeen hieruit voortkomt en hoe beter dit is, hoe beter de signalen voor iedereen kunnen worden opgepakt.
Bij Natuurlijk Ouderschap gaat men ervan uit dat ook na de kindertijd het in contact blijven met en het begrijpen van eigen behoeften als een rode draad door het leven zal blijven lopen. Verder is het advies om kinderen zo lang mogelijk borstvoeding te geven, lichamelijk contact te maken door het kind bij je te dragen en door nabijheid in de nacht. Dit laatste betekent overigens niet altijd het samen in een bed slapen, maar wel in elkaars buurt. Ook is het op een positieve manier corrigeren van negatief gedrag één van de pijlers binnen deze methodiek en is een langdurige scheiding tussen ouder en kind iets dat het beste kan worden voorkomen. Een stabiele omgeving, waarin iedereen in evenwicht is en waardoor er een ontspannen sfeer ontstaat is de basis van Natuurlijk Ouderschap. Tegemoet komen aan de basisbehoeften van het kind zorgt ervoor dat deze zich goed voelt en dat is voor iedereen uiteindelijk positief.
Onvoorwaardelijk ouderschap: samenwerken in plaats van straffen of belonen
Onvoorwaardelijk ouderschap legt de nadruk op het houden van je kind om wie het is en niet om hoe hij of zij handelt. Ongeacht de situatie is het van belang dat het kind altijd voelt dat je van hem of haar houdt, ook al is er even geen sprake van gewenst gedrag. Volgens dr. Alfie Kohn, de grondlegger van deze methodiek, is straffen en belonen om dit gewenste gedrag te stimuleren dan ook zeker niet de manier! Zeker jonge kinderen hebben het vermogen nog niet om gevoelens verbaal te kunnen uiten en zullen dus altijd reageren met gedrag. In plaats van een kind straffen of belonen kun je beter samenwerken met je kind. Dit leer je door te investeren in het creëren van een goede en hechte relatie. Je kind leren om te oefenen met sociaal gedrag zoals het rekening houden met een ander, het oplossen van een conflict en het verwoorden van eigen gevoelens is vele malen belangrijker.
Een ander belangrijk ding binnen Onvoorwaardelijk ouderschap is het geloven in de intrinsieke motivatie van het kind. Persoonlijke motivatie van kinderen zal direct verminderen als er ook een externe motivatie is. Als deze wegvalt dan is de kans groot dat het gewenste gedrag verdwijnt. Daarnaast blijkt ook uit onderzoek dat het geven van een compliment kinderen motiveert om net een stapje harder te willen gaan. Dit zorgt er echter wel voor dat de echte interesse wegvalt voor hetgeen ze aan het doen zijn. Complimenten blijken soms zelfs niet goed te zijn voor het zelfvertrouwen. Wat men binnen deze methodiek wil leren aan een kind is dat hij of zij zelfvertrouwen hebben omdat ze een goed mens zijn, gewoon om wie ze zijn!
We zijn heel benieuwd welke methode jij hanteert? Of gebruik je misschien een mix van bepaalde opvoedstrategieën? We zijn heel benieuwd!